Vorig jaar was ik op Pinkpop. Dat was mijn eerste meerdaagse festival -ever-. Met in de line-up persoonlijke favorieten Coldplay, Foo Fighters, Kings of Leon, Deadmau5, Elbow, White Lies, Laura Jansen, Justin Nozuka en Band of Horses, was het gewoon geen optie om niet te gaan. En ik moet zeggen, het was het meer dan waard! Ook al blijf ik zelf denk ik toch meer een concerten-man, ik vond 3 dagen met een tentje op een festival geen onprettige ervaring. En ook al was ik blij dat ik weer naar huis kon, dit was met recht mijn beste Pinkpop ooit. Veel optredens waren indrukwekkend, sommige zelfs legendarisch. Hurts, Elbow, White Lies en Band of Horses kregen het publiek in een trance. De optredens van Coldplay, Foo Fighters en Deadmau5 waren zoals verwacht van epische proporties en Two Door Cinema Club en Go Back to the Zoo bleken de verrassingen te zijn met energieke en festivalwaardige optredens op het grote podium.
Dit jaar vond ik de line-up toch veel minder sterk dan gemiddeld. Weinig echte festivalacts, weinig bands die voor een verrassing konden zorgen, of iets konden laten broeien op het veld, ook al was het weer er wel naar. En van Bruce “The Boss” Springsteen word ik zelf ook niet erg warm, dus heb ik heb dit jaar Pinkpop weer heerlijk vertrouwd vanaf de bank bekeken. En kwam toen inderdaad ook tot de conclusie dat ik eigenlijk alleen de optredens van Mumford & Sons en Keane de moeite waard had gevonden om echt bij te zijn.
In 1992 traden Pearl Jam op Pinkpop op. Voor veel mensen het beste Pinkpop optreden allertijden. Ikzelf heb Pearl Jam nog nooit live zien spelen. Dat gaat er dit jaar eindelijk van komen, als de kaarten goed aankomen vanuit Engeland, dan spelen ze in het nieuwe Ziggodome en ben ik er bij. Ik hoop dat ze het nog een beetje kunnen, die oude mannen, en dat ze nog een beetje rocken. Naast rock zullen ze vooral veel mooie rustige liedjes spelen, denk ik, want daar hebben ze er inmiddels ook veel van. Daughter is een nummer van hun tweede album, Vs., en is voor mij toch wel een van hun klinkende klassiekers.
Daughter is óók een nieuw alternatief pop bandje uit Londen bestaande uit Elena Tonra, Igor Haefeli & Remi Aguilella. Ik heb laatst op Bandcamp hun EP The Wild Youth aangeschaft, omdat ik ergens een nummertje opgepakt had dat ik wel erg lekker vond klinken. Nu kwamen ze weer voorbij op MySpace en vroeg ik me af of ze eigenlijk al een beetje aan het doorbreken waren, want hun liedjes zijn erg fijn en verdienen wel succes. Maar tot mijn verbazing staat Daughter in Nederland nog niet zo op de radar, ook al traden ze vorig jaar op in het voorprogramma van Ben Howard, inmiddels zelf ook geen kleintje meer. Jammer, want ik denk dat ze een blijvertje zijn en net zoals Ben ook een ideale kandidaat om bijvoorbeeld volgend jaar in de tent op Pinkpop het publiek te verrassen, te betoveren en eindelijk weer eens iets fris op het Pinkpoppodium neer te zetten. Hun debuut album wordt verwacht in begin 2013, dus dat biedt mooie kansen. Ideetje, Jan?
Deze blogpost Daughter verscheen oorspronkelijk op Duurt Lang Muziekblog.
